Biodynamika embrionu

 

Morfo-dynamika rozwoju oraz synchroniczność rozwoju pomiędzy ektodermą, endodermą oraz mezodermą.

 

Nauka ruchów regenerujących

Embriologia, anatomia, fizjologia oraz dysfunkcja osteopatyczna

 

 Embriologia stosowana w praktyce osteopatycznej

 

 

EMBRIOLOGIA - MARC DAMOISEAUX D.O.

Embriologii uczymy się zarówno na sposób anatomiczny jak i dynamiczny. Istnieje anatomia dynamiczna, a zatem anatomia w ciągłym ruchu, nazywana anatomią funkcjonalną, prezentująca na każdym etapie życia najlepszą możliwą odpowiedź całego organizmu na jego środowisko zewnętrzne oraz wewnętrzne.

Tworzenie się istoty (ontogeneza) jest przede wszystkim czymś co się przeżywa, co się obserwuje, czego się doświadcza oraz co się czuje i odczuwa głęboko w środku samego siebie.

To podejście jest eksploracyjnym i empirycznym poszukiwaniem głębokiej wiedzy o człowieku poprzez pierwsze ruchy życia. 

Istnieją cztery duże sfery rozwoju: poziom Neuro-Sensoryczny, Sercowy, Trawienny oraz Moczowo-Płciowy. Z punktu widzenia fizjologii, te cztery sfery mogą być postrzegane jako cztery niezależne mózgi, a mimo to wzajemnie połączone z punktu widzenia funkcjonalnego oraz strukturalnego. Można mówić o osi mózgowo-sercowo-jelitowo-moczowo-płciowej.

Poprzez badanie embriologii, a w szczególności przez badanie synchroniczności (symultaniczności rozwoju) możemy odnaleźć to połączenie i je zrównoważyć. Będziemy badać ruchliwość każdej przestrzeni i odnosić je wzajemnie do siebie.

W istocie, między różnymi układami istnieje wzajemna funkcjonalna zależność. Tym samym, układ krążenia wpływa na układ mózgowy, który to może wpływać na układ moczowo-płciowy. W tym samym duchu, problemy na poziomie kończyn górnych czy dolnych mogą mieć swoją przyczynę (funkcjonalną lub dysfunkcyjną) na poziomie sfery sercowo-opłucnowo-otrzewnowej.

W fazie embriologicznej, niektóre tkanki rozwijają się jednocześnie w różnych częściach ciała. Używa się wtedy co do nich terminów « indukcyjność tkanek w fazie embriologicznej »lub « synchroniczność indukcyjna ».

Osteopata może wykorzystywać te podstawowe pojęcia rozwoju tkanek oraz współzależności między różnymi układami w celu wzbogacenia swojego arsenału terapeutycznego i pogłębienia swojego zrozumienia fundamentów osteopatii oraz funkcjonowania człowieka.

Dlaczego badanie i zrozumienie morfo-dynamiki (embriologii) w przypadku ontogenezy człowieka jest tak ważne w badaniu i rozumieniu Osteopatii Biodynamicznej?

Ruchy analogiczne do tych obserwowanych w biodynamicznym leczeniu osteopatycznym odnajdywane są w rozwoju embriologicznym. Uderzające jest to, że ruchy opisywane przez Osteopatę W.G.Sutherlanda na początku XX wieku wydają się być identyczne z tymi obserwowanymi przez embriologa E. Bleshschmidta w tkankach oraz komórkach embrionalnych.  

 

Takie badanie postuluje, że ruchliwość wszystkich tkanek ciała, ich własna ruchliwość, jest związana z wyciskiem ich przemieszczania embriologicznego i że ta ruchliwość pozostaje obecna oraz dostrzegalna w tkankach ostatecznych. Postuluje także, że energia pochodzenia embriologicznego zachowuje idealny ruch u człowieka prawidłowo ukształtowanego i że jest podstawą zdrowia wszystkich tkanek ciała. Celem osteopaty poszukującego zdrowia będzie przywrócenie pierwotnego ruchu każdej z nich. Dla każdej struktury, można zidentyfikować początek embrionalny oraz drogę wzrostu, który wykorzystał pewną ilość energii. Ten ruch wysycony energią, która pozwoliła na tenże wzrost, może być zdefiniowany względem precyzyjnych osi, kierunków, granic i przestrzeni z pewnym stopniem swobody.

Możemy powiedzieć, że siły będące początkiem rozwoju embrionalnego są tymi samymi co siły regenerujące wykorzystywane dla utrzymania zdrowia. Jednym słowem: oddech życia jest zawsze obecny...

 

 

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl